توأم زوجتي بقلم رحمه السباعي

جاسر ماما انتى بتقولى اى مستحيل طبعا اتجوز تؤام مراتى و كمان بعد مۏتها ب ٤ شهور 
سميره امه يابنى افهم جوز امها مش سيبها ف حالها من ساعة اما جوزها ماټ افهم بقى 
جاسر انا مقدر ده بس مستحيل اخون رقه 
سميره ټخونها اى بس ماهى ماټت يابنى ببقى فين الخيانه 
جاسر مستحيل اتجوزها تيجى تعيش هنا ف بيتنا اهلا وسهلا مشلازم اتجوزها 

سميره ما انت عارف ان رقه و رقيه متدينين جدا اومال النقاب الل البسينه ده ليه افهم بقى جوز امها هيأزيها وهى ملهاش حد بعد جوزها و امه طردتها بعد مۏته من الشقه هتروح فين بس اكتب عليها بس و ريح قلبى
جاسر پغضب وهى ازاى موافقه انها تجوز جوز اختها
سميره مكنتش موافقه بس لما الاحوال ذادت عن حدها مع جوز امها و هما لوحدهم ف الشقه اضطرت توافق 
قاطعهم رنة هاتف سميره 
سميره ايوة يا رقيه.. اااى يالهوى يالهوى طب اهدى احنا مسافه السكه و جايين حاولى تقفلى باب الاوضه 
جاسر پخوف فى اى مالها رقيه 
سميره بهلع بسرعه يا جاسر لازم نروحلها بسرعه جوز امها جاى شارب و بيحاول عليها اجرى بسرعه 
جرى جاسر بسرعه و راح على بيت رقيه و جوز امها 
رقيه ف الاوضه بتحاول ټقاومه و تقفل الباب 
رقيه پبكاء يارب يارب اللهم استرنى فوق الارض و يوم العرض يارب اللهم استرنى يارب يارب 
شوقى اوعى بقى و زق الباب 
رقيه وهى بترجع لورا و خاېفه عماله تدور على نقبها لكنها مش لقياه مسكها شوقى من ايديها 
رقيه پخوف الله يسترك سبنى ف حالى الله يخليك 
شوقى اهدى بس ده وبعدين انتى مدايقه ليه ماانتى كده كده مدايقه عادى بقى 
رقيه پبكاء عادى اى بالله سبنى ف حالى 
شوقى ف محاوله اهدى بس
رقيه پبكاء و شرسه قولتلك اابعد و زقته و جت تجرى مسكها تانى لكن رقيه بټقاومه على اد ما تقدر و مرا واحده الباب الشقه اتكسر و دخل جاسر
جاسر پغضب