نوفيلا بقلم سارة رجب
عند امى والحياة تمشي عالوضع ده
حسيت انى هنفجر مع كل كلمه بينطقها رديت وانا پصرخ فيه انت ازاى بتعمل فيا كده انت عايزها تاخد جوزى وشقتى وكل حاجه ليا انت بتهد حياتى بين يوم وليله قررت تدمرنى عشان عايز تخلف من واحده تانيه جاى تفاجئنى بالبدله وانك خلاص هتتجوز وكمان جاى عايز تديها شقتى لمدة اسبوعين وترمينى برا زى الكلبه! قد كده مكنتش اعرفك على حقيقتك
نبع انت بتتجوز عشان تخلف يهمك فى ايه بقى شكلها قدام الناس!! خلاص قلبك مال واعتبرتها تخصك ويهمك زعلها امال بقى لما تبقى مراتك هتعمل فيا ايه تانى عشانها
راضى بعصبيه مش هعمل حاجه يانبع مش هعمل اى حاجه خالص وانا اصلا جاى بستأذنك مش اكتر من كده.
انتهى الحوار بيننا وانا بحاول امسك نفسي بصعوبه خلاص مبقيتش عايزة ابان ضعيفه قدامه تانى كفاية انى ضعفت مرة وبوست رجله واترجيته والنتيجه انه كمل فى طريقه وكإن محصلش حاجه.
راضى بصوت عالى ماهو اسمعى بقى انا مش هخسر كل اللى اتعمل عشان حضرتك غيرانه الفرح بعد بكرة واعملى حسابك من دلوقتى انك هتمشي بكرة الصبح على بيت امى وتكونى واخده هدومك وترتبى الشقه قبل ماتمشي عشان ام العروسه واخواتها هيجوا بكرة بالليل يفرشوا السرير ويحطوا الاكل ويجيبوا هدوم العروسه.
راضي تبقى طالق
اول ماقال كلمته كل الثبات اللى كنت بتصنعه انهار ماكنتش قادرة اقف على رجلى من الصدمه والألم اللى فى قلبى.
نبع هتطلقنى! وعودك ليا بتخلفها واحد ورا التانى ولا ده مش انت اصلآ وانت حد تانى غير راضى اللى اعرفه واللى انا عنده فى مكانه غاليه فين مكانتى الغاليه عندك راحت فين
نبع بصړاخ الناس دول اللى هما اهل مراتك الجديده! عايزنى اخاڤ على شكلك قدام مراتك واهلها الناس اللى خدوك وقبلوا بيك وانت متجوز ياترى هما وحشين اوى زى مانا شيفاهم ولا انت وامك اللى ضحكتوا عليهم وفهمتوهم انك زى الفل بس متجوز واحده عقيمه ياعينى وميعرفوش انى زيي زيك معنديش اى حاجه.
نبع هو انت كنت احترمت اللى بينا عشان انا احترمه
راضي اللى عندى قولتهولك يانبع والحلفان بالطلاق مفيش رجوع فيه ولو منفذتيش هيقع وده كلام الدين مش كلامى.
أيواااا بمنتهى الذل قومت لمېت شنطة هدومى ورتبت الشقه وفضلت قاعده لحد مالصبح طلع وخدت بعضي وروحت عند امه وانا نفسي مکسورة ومتهانه روحت وانا عارفه ان بكرة هيبقى فى واحده غيرى نايمه مكانى جنب جوزى وبتدخل حمامى وبتقعد قدام مرايتى وبتعمل اكل فى مطبخى وبتستقبل ناس على عفشي ومش بعيد ارجع الاقيها لابسه كمان من هدومى.
اول كلمه طلعت منى انى سألتها فين المكان اللى هنام فيه شاورتلى على اوضة جوزى قبل مانتجوز دخلت جرى على الاوضه خرجت كتاب القرآن من شنطتى وفضلت أقرا مبوقفش غير على الاذان اقوم اصلى وارجع اكمل قرايه تانى كنت بحس براحه غريبه فى موقف زى اللى انا فيه ده كنت ساعات بنسى خالص كل اللى انا فيه والاقى نفسي ابتسمت فى آيه من الآيات او ببكى من تأثرى بآيه تانيه وناسيه خالص اى بكاء او حزن على حالى.
كنت بختم القرآن وبرجع أقرأ من الأول لدرجة انى نسيت جوزى وانه هيتجوز حماتى كانت بتحاول كذا مرة انها تتكلم معايا فى الموضوع ده او تقولى انها رايحالهم او راجعه من عندهم بس كنت بتعمد انى اتجاهلها واسد ودنى عن اى كلام مكنتش فاتحه غير قلبى وبس للقرآن عدت الأيام مابين صلاة وصوم وقراية
